Schilderij
4 augustus 2011 § 2 reacties
Teder sijpelde het water over haar lichaam
Vloeiend langs vlaktes en dalen
Over heuvels stroomde het water zacht verder
Langs de pure schoonheid van haar naakt zijn
Het water was als verf, haar huid als doek
Het meisje met de eeuwige lach 
Haha. In deze context dus 😛 Nou. Mooi gedicht, alleen: “langs diepen en dalen”. Is dat wel kloppend?
Dank je! Haha ja, twijfelde zelf ook al. Heb het inmiddels veranderd. Nu moet het kloppen. Zeker weten. Wat vind je er nu van?